U Apatinu je u petak, 28. avgusta ove godine zvanično otvoren Treći međunarodni festival savremene umetnosti podunavskog regiona Dunavski dijalozi. U velikoj sali Kulturnog centra Apatina na pres konferenciji, prisutnima su se obratili direktorka festivala Vesna Latinović, umetnički direktor festivala Sava Stepanov i učesnik jednog od prethodnih festivala, umetnik iz Hrvatske Vladimir Frelih. Ukratko su sumirali utiske o radu ove manifestacije u prethodnim godinama, upoznali publiku sa koncepcijom festivala, kao i sa njegovim ovogodišnjim izdanjem, da bi zatim najavili predstojeći program i događaje pod zajedničkim nazivom „Na sredini Dunava“, koji su odmah potom usledili.
Posetioci su zatim imali prilike da u holu apatinskog Kulturnog centra vide izložbu grafika Julija Knifera, svetski priznatog umetnika rodom iz Hrvatske. Predstavljene grafike pripadaju mapi koju je umetnik uradio u ograničenom tiražu 1987. godine prilikom organizovanja njegove samostalne izložbe u galeriji Meander u Apatinu, čijem je nazivu upravo tada i „kumovao“ svojim likovnim rešenjem. Meander koji je bio umetnikova stalna inspiracija, igrom slučaja postao je likovni simbol i ove galerije, ali može se reći i čitavog Apatina zbog gusto svijenih meandera koje Dunav kod ovog grada pravi. Ova izložba je je na neki način i omaž velikom umetniku i obeležavanje preko 50 godina delovanja galerije na ovim prostorima.
Nakon otvaranja ove izložbe, program je nastavljen u pomenutoj galeriji otvaranjem izložbe nemačke umetnice Aleksandre Lung, po izboru kustoskinje Radmile Savčić. Umetnica se predstavila instalacijom „Vertikale“, u kojoj dinamičnu igru geometrijskih sadržaja dopunjavaju svetlost i zvuk, transformišući percepciju prostora. Oni koji nisu stigli da dođu u Apatin, imaće priliku da ovu izložbu vide već 8. septembra u Malom likovnom salonu u Novom Sadu.
Treći i poslednji događaj programa otvaranja Festivala bilo je otkrivanje skulpture „Mesto susreta (iz crnog u crno)“ Zvonimira Santrača. Skulptura je postavljena na obali Dunava na mestu koje označava polovinu toka te reke, a koja simbolički predstavlja sponu između istoka i zapada, kao i uspostavljanje veza i dijaloga između kultura nastalih duž čitavog sliva reke. Sam naziv rada odnosi se na mesta izvorišta i ušća Dunava, na crnu šumu (Švarzvald) i Crno more.
O svom radu govorio je sam umetnik sledećim rečima:
„Kako se takmičiti sa moćnom imaginacijom Dunava, koji oblikuje svoje obale, a na njima svoje narode – njihov mentalni sklop – uslovljavajući im način življenja, mišljenja, stvaranja. Reklo bi se nemoguća misija. Kako u čeličnoj ploči utkati tajanstveno uzbudljivo rođenje u mračnoj crnoj šumi, kao i raskošnu i veličanstvenu smrt rastakanja u Crnom moru. Iz crnog u crno. Kako u skulpturalnu jednostavnu formu sabiti biografiju praoca podunavskih naroda, biografiju koja se vekovima nadograđuje u svojoj cikličnosti rađanja i umiranja. Dunav, Praotac poroda uz obale svoje, koji tako liče jedan na drugog kako mogu ličiti bliži i dalji rođaci govori o prolaznosti života, a u isto vreme u svojoj protočnosti veliča i slavi sam život.“